βαθομετρικοί χάρτες

Χάρτες που περιέχουν το βάθος των θαλασσών σε κάθε σημείο τους και με βάση τους οποίους μπορεί να παρασταθεί η τοπογραφική διαμόρφωση του πυθμένα. Τα σημεία του χάρτη έχουν τιμές αρνητικές ως προς τη στάθμη της θάλασσας. Χρήση των β.χ. γίνεται στις ωκεανογραφικές μελέτες και ευρύτερα στη ναυσιπλοΐα, στην εκμετάλλευση του ορυκτού υποθαλασσίου πλούτου, στη ρίψη υποβρυχίων καλωδίων (τηλεφωνικά, ηλεκτροδότησης κλπ.) κ.α. Η σύνταξη τέτοιων χαρτών άρχισε στα μέσα του 19ου αι. Πρώτο όργανο που χρησιμοποιήθηκε για τον σκοπό αυτό ήταν το βαθόμετρο (Ζίμενς, 1859) και αργότερα οι βολιστικοί σωλήνες και τα βολίσματα. Από τις αρχές του 20ού αι. εφαρμόστηκε η ηχοβολία, που στηρίζεται στην άμεση καταγραφή του χρόνου πρόσπτωσης και ανάκλασης στο επίπεδο του πυθμένα, ενός ηχητικού κύματος που εκπέμπεται από ένα πλοίο μελετών. Η ταχύτητα διάδοσης του ήχου στο θαλασσινό νερό είναι γνωστή κι έτσι είναι εύκολος ο υπολογισμός του βάθους (βάθος = ταχύτητα x χρόνος). Σήμερα χρησιμοποιούνται υπέρηχοι, κυμάνσεις που δεν συλλαμβάνονται από το ανθρώπινο αφτί, αλλά οι οποίες είναι μεγαλύτερης ακρίβειας και εμβέλειας. Παρόμοιοι χάρτες συντάσσονται για ποταμούς και λίμνες, σε βοήθεια των πλωτών μέσων που τους διαπλέουν.